Παθήσεις που προκαλούν πόνο στην άρθρωση του ισχίου

Οι παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις συνοδεύονται από δυσλειτουργία των οργάνων του, γεγονός που προκαλεί μεγάλη ταλαιπωρία στον ασθενή.

Ένα σημαντικό σύμπτωμα των παθολογιών του μυοσκελετικού συστήματος είναι ο πόνος. Οι τραυματισμοί στις αρθρώσεις είναι ιδιαίτερα άβολοι.

Το ισχίο είναι το μεγαλύτερο από αυτά. Ο πόνος σε περίπτωση ήττας μπορεί να εντοπιστεί γύρω του και να μεταδοθεί σε διάφορες ανατομικές δομές: στα όργανα της μικρής λεκάνης, στο κάτω μέρος της πλάτης ή στο μηρό.

Γενική ταξινόμηση αιτιών

Η αιτιολογία του πόνου στο ισχίο είναι ποικίλη.

Στην ιατρική, οι ακόλουθες αιτίες αρθραλγίας διακρίνονται υπό όρους:

• Φλεγμονώδεις και μολυσματικές διεργασίες εντός της άρθρωσης και των γύρω ιστών.
• Εκφυλιστικές παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος.
• τραυματισμοί.
• Ανάπτυξη οστών και μαλακών ιστών.

Υπάρχουν και άλλες συγκεκριμένες αιτίες αρθραλγίας:

• σύνδρομο piriformis. Συνδέεται με τον συνεχιζόμενο σπασμό της.
• Νέκρωση Μηριαίας Κεφαλής (GBC). Τις περισσότερες φορές είναι μια επιπλοκή μιας άλλης παθολογίας του TBS.
• Νόσος Legg-Calve-Perthes. Είναι οστεοχονδροπάθεια του GBC.
• Ανατομή της οστεοχονδρωσίας. Σε διάφορες πηγές μπορεί να αναφέρεται ως νόσος του Koenig.
• Διαβητική οστεοαρθροπάθεια. επιπλοκές του διαβήτη.
• ψευδοαρθρίτιδα. Επίσης χονδροασβεστίωση.
• Η διαλείπουσα ενυδάτωση είναι μια υπερπαραγωγή αρθρικού υγρού.
• Αρθρική χονδρομάτωση (σύνδρομο Lotsch).

Το πόδι στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου συχνά πονάει σε έγκυες γυναίκες.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συμβαίνουν περίπλοκες ορμονικές αλλαγές, η αναπτυσσόμενη μήτρα μετατοπίζει τα γειτονικά όργανα και ασκεί πίεση στους συνδέσμους της άρθρωσης του ισχίου. Επιπλέον, η αύξηση βάρους αυξάνει το φορτίο στα πόδια. Εάν δεν ακολουθηθούν οι διατροφικές συστάσεις, μια έγκυος μπορεί να αναπτύξει ανεπάρκεια ασβεστίου, καθώς αυτή η ανισορροπία μετάλλων διαταράσσει τη δομή των οστών και των αρθρώσεων.

αιτίες πόνου

Ο επιπολασμός της αρθραλγίας αυξάνεται με την ηλικία.Στα παιδιά, τα συμπτώματα της νόσου TBS (άρθρωση ισχίου) εμφανίζονται με συχνότητα όχι μεγαλύτερη από 10%, και στους ηλικιωμένους με συχνότητα 50%. Τις περισσότερες φορές οι γυναίκες υποφέρουν από αυτή την παθολογία. Αυτό οφείλεται σε ορμονικές αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία μετά την εμμηνόπαυση.

Γιατί πονάει η άρθρωση του ισχίου; Δεν υπάρχει σαφής απάντηση σε αυτό το ερώτημα, καθώς η λίστα των λόγων είναι αρκετά μεγάλη.

Οι κύριοι παράγοντες που προκαλούν αρθραλγία στην άρθρωση του ισχίου:

1. Παθολογική διαδικασία στο μυοσκελετικό σύστημα. Τις περισσότερες φορές αυτό είναι συνέπεια άμεσης μηχανικής πρόσκρουσης: θλάση της άρθρωσης με επακόλουθη φλεγμονή των συστατικών της.
2. Ανατομικές αλλαγές στην άρθρωση. Μπορεί να είναι συγγενείς ή μετατραυματικές (εξαρθρήματα, κατάγματα).
3. Παθολογία άλλων συστημάτων. Η φλεγμονή των οργάνων ΜΤ (μικρή λεκάνη) μπορεί να εξαπλωθεί στα οστά της λεκάνης. Οι νευρολογικές διαταραχές εκδηλώνονται με πόνο οποιουδήποτε εντοπισμού. Οι μεταβολικές διαταραχές προκαλούν ανισορροπία μετάλλων. Η σύνδεση οστού-συνδέσμου εξασθενεί και ο κίνδυνος τραυματισμού αυξάνεται.

Φλεγμονώδεις και μολυσματικές διεργασίες στις αρθρώσεις και τους περιβάλλοντες ιστούς

Η πιο κοινή αιτία αρθραλγίας οποιασδήποτε εντόπισης είναι η διαπύηση του μυοσκελετικού συστήματος.

Η φλεγμονή στην άρθρωση του ισχίου χωρίζεται σε:

1. Πρωταρχικός. Εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της άμεσης διείσδυσης παθογόνων μικροοργανισμών στην άρθρωση: χτύπημα με αιχμηρό ή αμβλύ αντικείμενο με σχηματισμό τραύματος.
2. Δευτερεύων. Η λοίμωξη από TBS εμφανίζεται από μια απομακρυσμένη πηγή φλεγμονής: με επαφή ή με αιματογενείς οδούς.

Αρθρίτιδα TBS

Εμφανίζεται κυρίως σε ηλικιωμένους ασθενείς.Πόνος στην άρθρωση του ισχίου, που επιδεινώνεται με το περπάτημα, που εκπέμπεται στη βουβωνική χώρα, στο περίνεο και στο μηρό. Είναι δύσκολο για τον ασθενή να σηκωθεί από μια καρέκλα ή να ανέβει σκάλες χωρίς βοήθεια. Τα παράπονα χειρότερα το πρωί.

Η θεραπεία περιλαμβάνει τη λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και την εισαγωγή γλυκοκορτικοειδών στον ενδοαρθρικό θώρακα. Εάν είναι απαραίτητο, η κοιλότητα του αδειάζει.

Ρευματοειδής Αρθρίτιδα (ΡΑ)

Πρόκειται για μια χρόνια συστηματική νόσο του συνδετικού ιστού παρόμοια με την πολυαρθρίτιδα.Η ουσία αυτής της παθολογικής διαδικασίας είναι η φλεγμονή της αρθρικής μεμβράνης, του χόνδρου και της άρθρωσης. Ο λόγος είναι μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Χαρακτηρίζεται από πολυαρθραλγία, πρωινή δυσκαμψία των κινήσεων, υψηλός πυρετός πιθανός.

Οι αρθρώσεις του ώμου και του ισχίου προσβάλλονται εξαιρετικά σπάνια και ο πόνος εμφανίζεται μόνο σε ένα τελευταίο στάδιο της ΡΑ, αρκετά χρόνια μετά την έναρξη της νόσου.

Οξεία σηπτική αρθρίτιδα

Αυτή είναι μια μεταδοτική παιδική ασθένεια, το 70% των περιπτώσεων εμφανίζεται σε μωρά κάτω των 4 ετών. Ο αιτιολογικός παράγοντας είναι συνήθως ο Staphylococcus aureus. Το παιδί αρνείται να περπατήσει λόγω έντονου οξέος πόνου στην άρθρωση του ισχίου και στη βουβωνική χώρα όταν κινείται. Χαρακτηρίζεται από υψηλό πυρετό και αυξημένη διεγερσιμότητα.

Η θεραπεία περιλαμβάνει αφαίρεση της συλλογής από την κοιλότητα της άρθρωσης και αντιβιοτική θεραπεία.

Ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεομυελίτιδας και σήψης είναι υψηλός.

Φυματιώδης κοξίτιδα ή αρθρίτιδα

Τις περισσότερες φορές, οι παιδίατροι αντιμετωπίζουν αυτή την ασθένεια. Στα μικρά παιδιά, το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ελάχιστα ανεπτυγμένο, γεγονός που οδηγεί σε κίνδυνο μόλυνσης.

Αυτή η ασθένεια χαρακτηρίζεται από αργή εξέλιξη. Αρχικά το παιδί κουράζεται πολύ γρήγορα, μειώνεται η δραστηριότητά του, σταματά να περπατά. Σταδιακά, εμφανίζεται ατροφία των μυών του μηρού. Οι κινήσεις εμποδίζονται. Ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου σε ένα παιδί αποκτά έναν έντονο χαρακτήρα πόνου, το άκρο γίνεται μακρύτερο από ένα υγιές.

Όταν το πύον λιώνει την αρθρική μεμβράνη, το εξίδρωμα εξαπλώνεται κατά μήκος των μυών και των τενόντων, σχηματίζοντας φλέγματα και συρίγγια.

Ελλείψει επιπλοκών, πραγματοποιείται συντηρητική θεραπεία.

Τενδοκολπίτιδα στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου

Αυτή η παθολογία είναι φλεγμονή του τένοντα του μυός και του κόλπου του. Προκαλείται από παρατεταμένη κατάχρηση ή τραυματισμό στο πόδι.

Τα κύρια παράπονα: η άρθρωση του μηρού πονάει κατά την κίνηση, η βλάβη διογκώνεται, η αλλαγή ταχυτήτων - η χωλότητα είναι αισθητή.

Θεραπεία – φαρμακευτική αγωγή: αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ενδοαρθρικές ενέσεις κορτικοστεροειδών.

θυλακίτιδα

Από όλους τους αρθρικούς θύλακες, ο θύλακας της κοτύλης είναι ο πιο συχνά φλεγμονώδης.Καλύπτει εν μέρει το μηριαίο οστό. Με τη θυλακίτιδα του ισχίου, ο πόνος ακτινοβολεί στους μηρούς και τους γλουτούς. Ο ασθενής δεν μπορεί να ξαπλώσει στην πληγείσα πλευρά: η πίεση στον αρθρικό σάκο αυξάνεται και ο πόνος εντείνεται.

Εάν δεν υπάρχουν επιπλοκές από θυλακίτιδα, η θεραπεία συνίσταται στην ανακούφιση του φορτίου στο κάτω άκρο με μπαστούνι ή δεκανίκι.

Φάρμακα: Παυσίπονα και κορτικοστεροειδή.

Ιδιοπαθής αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα

Πρόκειται για χρόνια φλεγμονή της σπονδυλικής στήλης και στοιχείων των ιερολαγόνιων αρθρώσεων.

Η ασθένεια είναι επικίνδυνη λόγω των επιπλοκών της, που μειώνουν το βιοτικό επίπεδο και οδηγούν σε αναπηρία.

Εάν διαπιστώσετε ένα τέτοιο πρόβλημα, θα πρέπει να επικοινωνήσετε αμέσως με έναν ειδικό για να κανονίσετε τη σωστή θεραπεία.

Η αιτιολογία δεν είναι πλήρως κατανοητή. Η σύγχρονη ιατρική προτείνει ότι η κύρια αιτία είναι η κληρονομική προδιάθεση. Είναι πιο συχνή σε άτομα κάτω των 30 ετών.

Συμπτώματα Ιδιοπαθούς Αγκυλοποιητικής Σπονδυλίτιδας:

• Αυξημένη θερμοκρασία σώματος, πυρετός.
• Σύνδρομο μέθης: γενική κακουχία, αδυναμία, απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους, διαταραχές ύπνου.
• Συνεχής θαμπός πόνος στην άρθρωση του ισχίου και στο επίπεδο του ιερού οστού και των γλουτών, που εξαπλώνεται κατά μήκος του πίσω μέρους του μηρού. Συνήθως αμφοτερόπλευρα, η έντασή τους αυξάνεται τη νύχτα.
• Περιορισμένη κινητικότητα στο κάτω μέρος της πλάτης και στους γοφούς. Αυτό το σύμπτωμα εξαπλώνεται σταδιακά στα υπερκείμενα τμήματα της σπονδυλικής στήλης κατά μήκος ολόκληρης της πλάτης, συμπεριλαμβανομένου του λαιμού. Αυτό αναγκάζει τον ασθενή να πάρει μια αναγκαστική «πόση του παρακαλούντος».

Η θεραπεία αποκατάστασης βασίζεται σε ειδικές φυσιοθεραπευτικές ασκήσεις για την ανάπτυξη των αρθρώσεων.

Φάρμακα: ΜΣΑΦ για τη μείωση του πόνου και της φλεγμονής, κορτικοστεροειδή.

τενοντίτιδα

Αθλητές ή άτομα των οποίων η εργασία περιλαμβάνει βαριά σωματική εργασία είναι επιρρεπείς σε τενοντίτιδα. Χαρακτηριστικό της εκδήλωσης: ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου εμφανίζεται με μεγάλο φορτίο. Σε ηρεμία, συνήθως δεν παρατηρείται καμία ενόχληση.

Συνιστάται η μείωση του φορτίου στο πόδι σε προχωρημένες περιπτώσεις - ανάπαυση στο κρεβάτι.

Φαρμακευτική θεραπεία: ΜΣΑΦ, τοπικά αναλγητικά τζελ, γλυκοκορτικοστεροειδή, χονδροπροστατευτικά.

σύφιλη

Στα τελευταία στάδια της νόσου προσβάλλονται τα οστά και οι αρθρώσεις. Ο σχηματισμός τσίχλας είναι χαρακτηριστικός. Εμφανίζεται υπερβολική παθολογική ανοργανοποίηση τους. Το TBS είναι εξαιρετικά σπάνιο.

Ούμα - ένας κόμπος στον ιστό που σχηματίζεται κατά τη διάρκεια της προχωρημένης σύφιλης που καταστρέφει τον περιβάλλοντα ιστό. Η διαδικασία τελειώνει με το σχηματισμό τραχιών ουλών.

Η θεραπεία είναι αναποτελεσματική, ο κίνδυνος ανάπτυξης επιπλοκών με τη μορφή οστεομυελίτιδας είναι υψηλός.

μυκητιακή αρθρίτιδα του ισχίου

Εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης χρήσης αντιβιοτικών και με παθολογίες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Τα άτομα που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV ή έχουν AIDS είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στη μυκητιακή αρθρίτιδα.

Ο πόνος στην άρθρωση είναι συνεχώς παρών, έχει πονεμένο χαρακτήρα.

Οι μυκητιασικές βλάβες των οστών χαρακτηρίζονται από τάση σχηματισμού συριγγίου, διάρκεια και δυσκολία θεραπείας.

Θεραπεία: συστηματικά αντιμυκητιασικά.

Ανάλογα με την ένδειξη γίνεται χειρουργική επέμβαση.

Όγκοι οστών και μαλακών ιστών

Ογκολογικές παθήσεις της άρθρωσης του ισχίου μπορεί να είναι μεταστάσεις από καρκίνο απομακρυσμένου οργάνου ή να προκύψουν ανεξάρτητα.

1. Καλοήθεις όγκοι οστικού ιστού - οστεώματα.

   Ο ξένος σχηματισμός μεγαλώνει και πιέζει τα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία. Η κλινική είναι παρόμοια με το σύνδρομο απειροειδούς.

2. Κακοήθεις όγκοι οστών - οστεοσαρκώματα.

   Το νεόπλασμα αυξάνεται γρήγορα σε μέγεθος, γίνεται νεκρωτικό και διασπείρεται, εξαπλώνοντας τις μεταστάσεις σε όλο το σώμα.Ο πόνος στις αρθρώσεις του ισχίου τη νύχτα είναι αφόρητος, δεν σταματά ακόμη και μετά τη λήψη ΜΣΑΦ ή την προσπάθεια αναισθησίας.

3. Οι μεσεγχυματικοί όγκοι σχηματίζονται από μαλακούς ιστούς. Οι καλοήθεις σπάνια υποτροπιάζουν και δεν δίνουν μεταστάσεις. Η ένταση του πόνου ποικίλλει ανάλογα με την επιθετικότητα των κακοήθων κυττάρων.

Εκφυλιστικές παθήσεις της άρθρωσης

κοξάρθρωση

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι μια χρόνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από αλλαγή στην ακεραιότητα των αρθρικών επιφανειών λόγω παραβίασης των μεταβολικών διεργασιών. Αναπτύσσεται πολύ αργά, σε αρκετά χρόνια. Πρώτα επηρεάζεται ο ιστός του χόνδρου, μετά ο οστικός ιστός, ακολουθούμενος από παραμόρφωση λοίμωξης της άρθρωσης και του άκρου. Εμφανίζεται σε ηλικία 40 ετών.

Συμπτώματα:

• Η άρθρωση του ισχίου πονάει μόνο όταν περπατάτε.
• Δυσκαμψία των κινήσεων στο TBS.
• Στην περαιτέρω πορεία παρατηρείται βράχυνση των άκρων.
• Αδυναμία και ατροφία μυϊκής μάζας.
• χωλότητα.
• Όταν περπατάτε, ακούγεται ένα τρίξιμο.
• Με μια αμφίπλευρη βλάβη, εμφανίζεται "βάδισμα πάπιας" - η μετάβαση από το ένα πόδι στο άλλο.

Φάρμακα: ΜΣΑΦ, αγγειοδιασταλτικά, μυοχαλαρωτικά, χονδροπροστατευτικά, ενέσεις ορμονικών φαρμάκων στην κοιλότητα της άρθρωσης.

Τοπικές επιδράσεις: αλοιφές, λοσιόν, κομπρέσες.

Στο τελευταίο στάδιο της νόσου γίνεται χειρουργική επέμβαση.

οστεοχονδρωσις

Οι εκφυλιστικές αλλαγές στους μεσοσπονδύλιους δίσκους βλάπτουν τον περιβάλλοντα ιστό.

Συμπτώματα:

• Πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης που ακτινοβολεί στην άρθρωση του ισχίου και στο μηρό.
• Είναι ξαφνικό, αιχμηρό και αιχμηρό. Ξεκινά από την οσφυϊκή χώρα και τους γλουτούς και κατεβαίνει στο πίσω μέρος του ποδιού.
• Ο μονόπλευρος εντοπισμός του πόνου είναι πιο συχνός.
• Ο ασθενής αντιμετωπίζει μια δύσκολη θέση - ξαπλωμένος σε υγιή πλευρά.
• Πιθανώς μειωμένη ευαισθησία του δέρματος των ποδιών.

Η θεραπεία είναι πολύπλοκη. Αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά, μέτρια σωματική δραστηριότητα (κολύμβηση), φυσιοθεραπεία μετά την υποχώρηση των πιο οξέων συμπτωμάτων.

Με έντονο πόνο, συνιστάται η εκτέλεση αναισθητικού αποκλεισμού.

τραυματισμοί

βλάβη

Χαρακτηριστικός είναι ο πόνος μέτριας έντασης, με ενεργητικές κινήσεις η έντασή του αυξάνεται. Την πρώτη φορά μετά από τραυματισμό στην άρθρωση του ισχίου, εμφανίζεται χωλότητα, η οποία περνά γρήγορα.

Με την ανάπαυση, τα συμπτώματα υποχωρούν.

Για να απαλλαγείτε γρήγορα από τον πόνο από τραυματισμό της πυελικής άρθρωσης, είναι απαραίτητο να εφαρμόσετε κρύο στο σημείο του τραυματισμού: μια παγοκύστη ή ένα κατεψυγμένο προϊόν.

εξάρθρημα ισχίου

Μπορεί:

• Εμφυτος. Είναι αποτέλεσμα ανεπιτυχούς τοκετού ή παθολογιών ενδομήτριας ανάπτυξης. Το παιδί έχει ανομοιόμορφες πτυχές στους γλουτούς και βράχυνση του άκρου, πιθανώς τσιμπημένο νεύρο, που εκδηλώνεται με σπασμούς. Εάν το εξάρθρημα δεν διορθωθεί στη βρεφική ηλικία, το παιδί μπορεί να γίνει ανάπηρο αργότερα.
• τραυματικός. Σημάδια: οξύς έντονος πόνος, πλήρης διακοπή της λειτουργίας της άρθρωσης, μαζικό οίδημα και εκτεταμένο αιμάτωμα εμφανίζονται στην κατεστραμμένη περιοχή. Το να σηκωθεί από μια καρέκλα ή το κρεβάτι γίνεται αδύνατο για τον ασθενή χωρίς βοήθεια.

Σε περίπτωση εξάρθρωσης του ισχίου, θα πρέπει να πάτε αμέσως στα επείγοντα ή στο νοσοκομείο.

κατάγματα

Η άρθρωση του ισχίου αποτελείται από δυνατά, δυνατά οστά.

Η πιο κοινή διάγνωση από αυτή την υποομάδα είναι κάταγμα του χειρουργικού αυχένα του μηριαίου οστού. Χορηγείται κυρίως σε γυναίκες μετά τα 60 χρόνια.

Τέτοια βλάβη προκαλείται από πτώση ή πρόσκρουση στην περιοχή του TBS.

Ο πιο δυνατός πόνος γίνεται αισθητός, η άρθρωση του ισχίου τραβά και αποστήματα, η κίνηση σε αυτήν είναι σχεδόν αδύνατη. Η περιοχή του μηρού διογκώνεται, εμφανίζεται εκτεταμένο αιμάτωμα. Το τραυματισμένο πόδι είναι κοντό, ο ασθενής κουτσαίνει. Ένα χαρακτηριστικό κλικ ακούγεται κατά την κίνηση.

Όταν συμβαίνει ένα κάταγμα, ο περιβάλλοντας ιστός καταστρέφεται, η οποία συνοδεύεται από αίσθημα καύσου. Χωρίς θεραπεία, μια φλεγμονώδης διαδικασία μπορεί να ξεκινήσει εδώ. Εάν το νεύρο είναι τσιμπημένο, μπορεί να αισθανθείτε μούδιασμα στον μηρό σας.

Η θεραπεία είναι πολύπλοκη: χειρουργική και ιατρική.

Συγκεκριμένες αιτίες αρθραλγίας

σύνδρομο piriformis

Με τον εντοπισμό παθολογικών διεργασιών στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου, επηρεάζονται επίσης οι περιβάλλοντες ιστοί. Ένας μακροχρόνιος σπασμωδικός απιοειδής μυς συμπιέζει το ισχιακό νεύρο και τα αγγεία του, προκαλώντας μια σειρά από συμπτώματα:

• Πόνος στο πόδι γύρω από την άρθρωση του ισχίου. Πηγαίνει στους γλουτούς και στην οσφυοϊερή άρθρωση.
• Αυξημένη ενόχληση όταν βασίζεστε στο προσβεβλημένο πόδι.
• Συμπίεση του απειροειδούς μυός.
• Ξαφνικός πόνος «λουμπάγκο» κατά μήκος του νεύρου.

Αιτιολογία: τραυματισμοί και λοιμώδεις και φλεγμονώδεις παθήσεις των πυελικών οργάνων, σπονδυλικές παθολογίες, μυϊκή υπερπροπόνηση, μακροχρόνια διατήρηση μη φυσιολογικής στάσης.

Φάρμακα: ΜΣΑΦ, μυοχαλαρωτικά, αναλγητικά, ενισχυτικά της ροής του αίματος, γλυκοκορτικοειδή.

Αφού υποχωρήσουν οι οξείες εκδηλώσεις, μπορούν να συνταγογραφηθούν μέτρα αποκατάστασης: φυσιοθεραπεία, μασάζ, βελονισμός.

Άσηπτη νέκρωση της μηριαίας κεφαλής

Η συντριπτική πλειοψηφία εμφανίζεται σε νεαρούς άνδρες. Η αιτιολογία της νόσου είναι η ισχαιμία του μηρού. Με ανεπαρκή παροχή αίματος στους ιστούς, υπάρχει έλλειψη οξυγόνου και αρχίζει η νέκρωση (νέκρωση) τους.

Κλινική εικόνα: Η άρθρωση του ισχίου είναι επώδυνη και το πόδι και το περίνεο υποχωρούν. Η στήριξη στο τραυματισμένο πόδι δεν είναι δυνατή. Μετά από λίγες μέρες, οι νευρικές απολήξεις λιώνουν και ο πόνος υποχωρεί. Αυτό είναι ένα τρομερό σημάδι! Με τη νέκρωση των βαθύτερων στιβάδων των οστών, ο κίνδυνος ταχείας ανάπτυξης οστεομυελίτιδας και σήψης είναι υψηλός.

Η θεραπεία περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση και φαρμακευτική θεραπεία.

Νόσος Koenig

Ανατομή οστεοχονδρίτιδας - απολέπιση μιας μικρής περιοχής νεκρωτικού χόνδρου από το οστό και προεξοχή του στην κοιλότητα της άρθρωσης.

Αυτή είναι μια σπάνια ασθένεια. Τυπικό για άνδρες μεταξύ 15 και 35 ετών.

Οι ασθενείς παραπονούνται για ελαφρύ πόνο στην άρθρωση του ισχίου. Η άρθρωση «κολλάει» όταν κινείται.

Η θεραπεία είναι συντηρητική (διάρκεια 10-18 μήνες) και χειρουργική. Κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης αφαιρούνται οι απολεπισμένες μάζες, αποκαθίσταται η ομοιομορφία (συγκρισιμότητα) των αρθρικών επιφανειών.

Διαβητική οστεοαρθροπάθεια

Η παραβίαση του μεταβολισμού της γλυκόζης οδηγεί σε διαταραχή της κυκλοφορίας του αίματος και της νεύρωσης όλων των οργάνων. Οι αλλαγές στην άρθρωση του ισχίου είναι πιο συχνά μονόπλευρες: συμβαίνουν συχνότερα στα δεξιά παρά στα αριστερά. Η ανοσολογική απόκριση μειώνεται, καθιστώντας ευκολότερο το σώμα να μολυνθεί.

Κλινική εικόνα:

• πρήξιμο της άρθρωσης.
• Το δέρμα πάνω αισθάνεται κρύο.

Δεν υπάρχει σύνδρομο πόνου στη διαβητική οστεοαρθροπάθεια!

Η θεραπεία συνίσταται σε προσεκτική παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και έγκαιρη χορήγηση ινσουλίνης.

ψευδοαρθρίτιδα

Αυτή η παθολογία είναι η εναπόθεση αλάτων ασβεστίου στον αρθρικό χόνδρο.

Οι γιατροί το συνδέουν με ενδοκρινικές παθολογίες: υπερπαραθυρεοειδισμός, διαβήτης, ουρική αρθρίτιδα κ. λπ.

Συμπτώματα:

• Ξεκινώντας με οξύ πόνο στην άρθρωση του ισχίου.

  Είναι γνωστοί διάφοροι τύποι αλάτων ασβεστίου. Με μερικά από αυτά (πυροφωσφορικά) δεν υπάρχει πόνος.

• Η κίνηση σε αυτό είναι περιορισμένη, η απαγωγή του ποδιού στο πλάι είναι δύσκολη.
• Χαρακτηριστικά είναι το οίδημα και η υπεραιμία.
• Αυξημένη θερμοκρασία σώματος και πυρετός.

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία. Η οξεία προσβολή διακόπτεται με ενδοαρθρική χορήγηση κορτικοστεροειδών και ΜΣΑΦ.

Διαλείπουσα ενυδάτωση

Αυτή είναι μια χρόνια ασθένεια που εκδηλώνεται με κρίσεις αυξημένης παραγωγής αρθρικού υγρού. επιρρεπείς σε συχνές υποτροπές.

Διαγιγνώσκεται κυρίως σε γυναίκες μεταξύ 20 και 40 ετών.

Η αιτιολογία είναι άγνωστη. Υπάρχουν δύο θεωρίες σχετικά με την εμφάνιση αυτής της ασθένειας: σχετίζονται με τραυματισμούς και προκαλούνται από ενδοκρινικές διαταραχές.

Η άρθρωση αυξάνεται σε μέγεθος, γίνεται δύσκαμπτη.

Οι επιθέσεις περνούν από μόνες τους σε 3-5 μέρες.

Η φαρμακευτική αγωγή είναι αναποτελεσματική. Υποτροπές συμβαίνουν και μετά την επέμβαση.

αρθρική χονδρομάτωση

Αυτή η καλοήθης μεταπλαστική νόσος είναι η αντικατάσταση του αρθρικού κολλαγόνου με χόνδρο. Η δομή της αρθρικής επιφάνειας αλλάζει, όπως και οι ιδιότητές της.

Η πιθανότητα εμφάνισης χονδρομάτωσης είναι πολύ μεγαλύτερη στους άνδρες, κυρίως μεσήλικες και μεγαλύτερους.

Η αιτιολογία είναι ασαφής.

Υπάρχει τοπικό οίδημα, μειωμένη λειτουργία της άρθρωσης, τσούξιμο κατά την εργασία της, αρθραλγία.

Η θεραπεία είναι μόνο χειρουργική.

Πόνος ισχίου σε παιδιά και εφήβους

επίφυση

Αυτή η παθολογία είναι πιο χαρακτηριστική για τα παιδιά κατά την εφηβεία (από 11 έως 16 ετών). Σε αυτό το σημείο υπάρχει μια ισχυρή ανάπτυξη. Λόγω της ασθενούς ζώνης ανάπτυξης, το HBA γλιστράει στον λαιμό, προκαλώντας δυσφορία στην άρθρωση του ισχίου.

Το παιδί αισθάνεται πόνο στον μηρό, ο οποίος εξαπλώνεται στη βουβωνική χώρα και στο γόνατο. Παρατηρείται χωλότητα, αλλά διατηρείται η εμπιστοσύνη των άκρων.

Η διαταραχή διορθώνεται χειρουργικά. Θα πρέπει να ξεκινήσετε τη θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα. Διαφορετικά, η ολίσθηση του HBA μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας και φλεγμονής των αρθρώσεων.

δυσπλασία

Είναι ένας υπερβολικός σχηματισμός συνδετικού ιστού που μπορεί να αντικαταστήσει τα οστικά στοιχεία. Ως αποτέλεσμα, οι συμπαγείς ανατομικές δομές γίνονται πλαστικές και εύκαμπτες. Οι σύνδεσμοι, οι μηνίσκοι και οι τένοντες γίνονται αδύναμοι. Αναπτύσσεται ένα ασταθές ισχίο, το οποίο χαρακτηρίζεται από συχνές εξαρθρώσεις.

Η δυσπλασία είναι μια κληρονομική πάθηση που εμφανίζεται συνήθως σε βρέφη μεταξύ 3 μηνών και 1 έτους. Οι ορθοπαιδικοί αντιμετωπίζουν εύκολα τη διόρθωση της θέσης του ποδιού.

Η λανθάνουσα μορφή μπορεί να εμφανιστεί στην εφηβεία.

Εάν παρατηρήσετε εκδηλώσεις ραιβοϊπποποδίας ή παραμόρφωσης του ποδιού σε ένα παιδί, πρέπει να πάτε γρήγορα στο νοσοκομείο για να εξετάσετε το μυοσκελετικό σύστημα του μωρού!

Όσο πιο αργά εντοπιστεί η δυσπλασία, τόσο πιο προβληματική είναι η αντιμετώπισή της.

οστεοχονδροπάθεια

Αυτή η ομάδα ασθενειών περιλαμβάνει βλάβες στους ιστούς των οστών και του χόνδρου, στους οποίους οι περιοχές με το μεγαλύτερο στρες υπόκεινται σε άσηπτη νέκρωση.

Αιτιολογία: γενετική προδιάθεση, ορμονικές ανισορροπίες και λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν αυτήν την παθολογία.

Η άρθρωση του ισχίου προσβάλλεται στο 30% των περιπτώσεων. Πρόκειται κυρίως για παιδικές ασθένειες που εμφανίζονται συχνά στους εφήβους κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης ανάπτυξης.

Ένας ενήλικας στο αρχικό στάδιο θα πρέπει να προσδιορίσει τον εντοπισμό και τη φύση του πόνου, να επικοινωνήσει με έναν παιδίατρο και να λάβει τις απαραίτητες πληροφορίες για την πρόληψη της ανάπτυξης επιπλοκών.

Νόσος Legg-Calve-Perthes

Το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από νέκρωση HBK σε παιδιά κάτω των 15 ετών. Η δεξιά άρθρωση του ισχίου προσβάλλεται συχνότερα.

Η αιτία της παθολογικής κατάστασης είναι η παραβίαση της κυκλοφορίας του αίματος στο άνω μέρος του ποδιού με την προσθήκη χόνδρινου ιστού στη διαδικασία.

Κλινική εικόνα:

• Αρχικά πονάει η κεφαλή του μηριαίου. Με την εξέλιξη της νέκρωσης, η αρθραλγία εξαφανίζεται ξαφνικά. Αυτό υποδηλώνει το θάνατο των ευαίσθητων υποδοχέων οργάνων.
• Αλλαγή ταχυτήτων - το παιδί αρχίζει να κουτσαίνει.
• Η κίνηση στο TBS είναι περιορισμένη.
• Κυρίως μονόπλευρη.

Επιπλοκές: εξάρθρωση, κόξαρθρο, παραμόρφωση κάτω άκρων, μυϊκή ατροφία.

διαγνωστικά μέτρα

Πριν συνταγογραφήσει τη θεραπεία, ο γιατρός πρέπει να μελετήσει προσεκτικά τις καταγγελίες και το ιστορικό, να πραγματοποιήσει εξέταση.

Οι ακόλουθες εξετάσεις είναι απαραίτητες για παθήσεις της άρθρωσης του ισχίου:

• Εργαστηριακές εξετάσεις αίματος (με φλεγμονή αυξάνεται το ESR και ανιχνεύεται λευκοκυττάρωση).
• Απλή ακτινογραφία της άρθρωσης σε δύο ή περισσότερες προβολές.
• MRI με ή χωρίς σκιαγραφικά μέσα.
• MSCT. Χρησιμοποιείται για τον έλεγχο της παρουσίας σαρκώματος.
• οστεοσπινθηρογράφημα. μέθοδος ραδιονουκλεϊδίων. Ο πιο κοινός και κατατοπιστικός τύπος εξέτασης οστικού ιστού.
• Υπερηχογράφημα της άρθρωσης του ισχίου.
• πυκνομετρία. Απαιτείται για τον προσδιορισμό της οστικής πυκνότητας και αντοχής.

Εάν ο ασθενής δεν μπορεί να καθίσει ή να σταθεί και δεν έχει νόημα η ανακούφιση του πόνου, νοσηλεύεται αμέσως για περαιτέρω χειρουργική θεραπεία.

Όταν πρέπει επειγόντως να επισκεφτείτε γιατρό

• Εάν υπάρχει έντονος πόνος κατά την κίνηση της άρθρωσης του ισχίου.
• Όταν είναι αδύνατο να στηρίξετε το προσβεβλημένο πόδι.
• Ανίχνευση οιδήματος της οσφυϊκής και μηρικής περιοχής.
• Ερυθρότητα ή μώλωπες στην πληγείσα περιοχή.

Υπάρχουν λαϊκοί τρόποι για την ανακούφιση του πόνου στην πυελική άρθρωση. Το να βασίζεστε σε αυτές τις συμβουλές για γρήγορη θεραπεία δεν αξίζει τον κόπο. Χωρίς ενδελεχή διάγνωση, είναι αδύνατο να προσδιοριστεί η αιτία της αρθραλγίας και η αυτοθεραπεία οδηγεί στην ανάπτυξη επιπλοκών.